Posts

Showing posts from October, 2014

અને હા....

Image
મને વિશ્વાસ ન આવે. તારીખ:૨૯ સપ્ટેબર ૨૦૧૪.નવી  દિલ્હી ખાતે એક સમારંભ થયો.અહીં આખી  દુનિયાના અનેક લોકો હજાર હતા,બાળસાહિત્યના વિશેષ યોગદાન અને શૈક્ષણિક નાવાચાર માટે મને આ માનદ ડોક્ટરેટની પદવી મળી.છેલ્લા કેટલાંય વર્ષોથી જોડાક્ષર વગરની વાર્તાઓ લખી.ચાલીસ જેટલા પુસ્તકો લખ્યા.ઇનોવેશન માટે પસંદ થયો.અરે!પસંદગી સમિતિમાં કામ કર્યું.નેશનલ કરીક્યુંરમ ફ્રેમવર્ક માટે કામ કર્યું.રાજ્ય,રાષ્ટ્ર અને આંતરરાષ્ટ્રીય સંસ્થાઓ સાથે કામ કર્યું.અનેક રેકોર્ડ કર્યા.આજે આ જ કામ ને લીધે ડોક્ટરેટની લાયકાત મળી.આ માટે  મારા નામની આગળ ડોકટર લખાય તેવું બહુમાન મળ્યું. અહીં એશિયાના પ્રતિનિધિ હજાર હતા.મને અહીં સાંજે મહેમાનોની અને અનેક વ્યક્તિઓની પ્રેરક હાજરીમાં આ બહુમાન મળ્યું. ૩૦ કરતાં વધારે બાળ વાર્તાના પુસ્તક લખ્યા.... ૧૧૮૫ કરતાં વધારે જોડાક્ષર વગરની વાર્તાઓ લખી... એક થી આઠ ધોરણ માટે વિવિધ વિષયમાં લેખક તરીકે લખ્યું... અભ્યાસક્રમ માટે ચાલીસ પાઠ્યપુસ્તકો અને શિક્ષક આવૃતિઓ લખી.... આ બધું જ લખી શકાયું.અનુભવને આધારે.આ અનુભવ મળ્યો એક શિક્ષક તરીકે.સણથ પ્રાથમિક શાળાન શિક્ષક તરીકે જ હું આ બહુમાન સ્વીકારી શકું.આજે હ

કમનસીબી...

Image
  એક મોટું નગર.અહીં એક ધનવાન માણસ રહે.તેનું નામ આઉલો.તે ખૂબ જ અમીર.બધું જ સુખ સગવડ તેના તાબામાં. તે આદેશ કરે તે કામ થાય.તેની પાસે સુવિધાના બધા જ સાધન હતા.અનેક અને અઢળક સાધનો હતા.આખી દુનિયાનું સુખ હોવા છતાં તે દુ:ખી   હતો.આઉલા ને તેની મિલકતથી સંતોષ ન હતો. આઉલો વિચારતો હતો.તેને અનેક વિચારો આવતાં હતા.તેને મનોમન થતું હતું કે મારું ધન ઓછું છે.આઉલો વધામાં વધારે ધન માટે વિચારતો હતો.તેને ગમે તે કરી ને વધારે ધન એકઠું કરવું હતું.તે આ માટે સતત વિચારો આવતા હતા.તે સતત ચિંતા કરતો હતો.તેને થયું ‘સુખ અને દુ:ખ ભગવાનના હાથમાં છે.જો મારે ધન વધારવું હોય તો ભગવાનને રાજી  રાખવા પડશે. એક દિવસની વાત છે.આઉલા એ ભગવાનને રીઝવવાનું શરું કરી દીધું. શહેરથી દૂર.નદી કિનારે આઉલા તપ કરતો હતો.એક...બે...ચાર દિવસો પસાર થયા.આમ કરતાં કરતાં મહિનાઓ પસાર થયા.એક મહંત અહીંથી પસાર થતાં હતા.મહંતે આઉલા ને જોયો.તે ભગવાનની આરાધના કરતો હતો.ખૂબ જ કપરું તપ કરતા જોઈ   મહંત રાજી થયા.ભગવાન ની આરાધનામાં લીન થએલ આઉલા ને જોઈ મહંત રાજી થયા. મહંતે જોયું.આ માણસ દેખાવ ઉપરથી ધનવાન લાગતો હતો.તે સતત ભૂખથી ગરીબ અને દુબળો દેખાતો હતો.મહંતન

સૂરજના છડીદાર...

Image
ભગવાને દુનિયા બનાવવાની શરૂઆત કરી. થોડા જ સમયમાં આખી દુનિયા બની ગઈ.દુનિયાના તમામ જીવ રાજી હતા.ખૂશ હતા.દરેક જીવ પોતાની જવાબદારી નિભાવતા હતા.સૂરજ રોજ સવારે આવે.પોતાનો સમય હોય એટલો સમય તે રહે.સાંજ પડે એટલે જાય.સૂરજ આવે એટલે સવારે ઠંડક હોય.જેમ જેમ સૂરજ ઉપર જાય.ગરમી પણ વધે. કેટલીક વખત સૌ ને સૂરજનો તડકો આકારો લાગતો.સૌ એ ભેગાં થઇ સૂરજ ને ફરિયાદ કરવાની તૈયારી કરી. દુનિયાના બધાં જ જીવ તૈયાર થયા.બધા જ સૂરજ દેવ ને મળવા ગયા.એક સાથે સૌ ને આવેલા જોઈ સૂરજ દેવ પણ અચરજ પામી ગયા.સૌની સાથે આવેલ પૈકી એક કહે: ‘તમે આવવાનું બંધ કરો.તમારા આવવાથી ખૂબ જ ગરમી થાય છે.જીવી શકાતું નથી.આપ ન આવો તો અમારે શાંતિ થઇ જાય. સૂરજદેવ ને દુઃખ થયું.સૂરજ દેવ રિસાઈ ગયા.તેમણે આવવાનું બંધ કરી દીધું.ધરતી ઉપર રહેનાર ને જાણે રાહત થઇ.સૌ રાજી રાજી થઇ ગયા.કેટલાંક તો નાચતા હતા.કેટલાંક તો ઊંગી ગયા.એક દિવસ...બે દિવસ...ચાર દિવસ...સૌ ઊંગી ગયા.હાશ...મજા....સૌ ને મજા.થોડા દિવસો થયા.અનેક જીવો ભૂખથી મરતા હતા.શાકભાજી પણ ન પાકે.અનાજ પણ ન પાકે.આસપાસ રોગચાળો ફેલાઈ ગયો.સૌ પરેશાન થઇ ગયા.અંધારામાં પણ કેવું અને કેટલું ફાવે?કેટલા દિવસ અંધાર

શિકારી અને કાગડો...

Image
એક નાનું જંગલ.અહીં ધનવર નામનો ખેડૂત રહે.ધનવર તેના પરિવાર સાથે રહેતો હતો.તેના પરિવારમાં ધનવરની વહુ , તેનાં છોકરાં અને એક કાગડો હતો.જંગલની કેટલીક જમીનમાં ધનવર ખેતી કરતો.કેટલીક વખત તે શિકાર પણ કરતો. આમ ખેતી અને શિકાર કરી ધનવર પોતાનું અને પરિવારનું ભરણપોષણ કરતો. ધનવર રોજ સવારે વહેલો જાગે.ખેતીનું કામ કરે.ખેતીમાં કામ ન હોય તો તે શિકાર કરવા જાય.આ વખતે કાગડો પણ ખોરાકની શોધમાં જાય.કાગડો દૂર દૂર સુધી ખોરાકની શોધમાં જાય.કાગડો ખોરાકની શોધ કરે.જમવાનું પતાવે.થોડો આરામ કરે.આરામ કરવા તે  લીમડાના ઝાડ ઉપર બેસે.એક દિવસની વાત છે.કાગડો આરામ કરતો હતો.તેણે જોયું તો દૂર અનેક ભગવાન બેઠાં હતા.ભગવાન વાતો કરતાં હતા.એક બીજાં સાથે દેવ અને દેવીઓ વાતો કરતાં હતાં.કાગડાએ આ બધું જોયું.કાગડાને ભગવાનની વાતો સંભાળતી હતી.કાગડો આ બધી જ વાત સંભાળતો હતો.કાગડો સાંજે પરત ફરતો.પરત આવી તે ધનવર ને બધી જ વાત કરતો.ધનવર  અને તેનાં છોકરાં કાગડાની બધી જ વાતો સંભાળતા હતાં.તેમને મજા આવતી હતી. એક દિવસની વાત છે.ધનવર રોજની જેમ પોતાના કામે ગયો.કાગડો પણ ખોરાકની શોધમાં ગયો કાગડો જમીને તૈયાર થઇ ગયો.હવે તે રોજની જેમ લીમડાની ડાળ ઉપર જઈ ને

કારણ ....સણથ પ્રાથમિક શાળા...

Image
ડૉ . ભાવેશ પંડ્યા . આવું હવે લખી શકાય , બ્રિટિશ કાઉન્સિલ ઓફ યુનિવર્સીટી ધ્વારા આવું  બહુમાન મળ્યું . સરકારી શાળામાં મારી શિક્ષકની નોકરી . અહીં છોકરાં ને વાંચતાં ન આવડે . બસ ત્યાંથી  લઇ આજે માનદ ડૉકટરેડનું બહુમાન મળ્યું.એનોખા ગૌરવ સુ ધી પહોંચ્યો . આ કામમાં મને મારા પરિવારે સહકાર આપ્યો . મારા અનેક મિત્રો અને માર્ગદર્શકો એ મને સહયોગ આપ્યો .  આપ સૌ મારા સહયોગી છો . પરંતુ મારી આ સફળતા કે તેમાં સહયોગ આપનાર અનેક વચ્ચે કેટલાંકને અહીં આજે યાદ કરવાં જ રહયાં. આ બધામાં સૌ પ્રથમ મારા મા બાપ.પછી શ્રીમતી રૂપલ ભટ્ટ . કોઈ પણ સમયે મારી દરેક વાતે તૈયાર.સહમત અને સહયોગ. આજે હું એક વાત કરું . તેનું નામ સગુણા મેં  પાડ્યું છે . સગુણા એટલે સારા ગુણ વાળી . હવે એવા વ્યક્તિઓ વિશે વાત કરીશ જેમના વગર આ શક્ય નથી . મારી સૌથી મોટી નબળાઈ અંગ્રેજી લખવા અંગે છે . મારે લીમ્કા બુક થી ગ્રીનીસ બુક સુધી અને માનદ ડોક્ટરેડ સુધી જવા માટે અને વિગતો પહોંચતી કરવા અંગ્રેજી ની જરૂર હતી. વાર્તાઓ , જોડાક્ષર વગરની વાર્તાઓ વિશે અંગ્રેજીમાં લખવું .... બાપરે ....! મને જોડાક્ષર વિશે ગુજરાતીમાં સરળ સહજ રીતે રજુ કરવા માટે માર્ગદર્

બોલો...શું થઇ શકે?

Image
ક્યાંક થાય દિવાળીના દીવા , એ દીવે થાય ક્યાંક હોળી.ચાલો શીખવવાનું સાચું લઈએ સૌ ખોળી. આજકાલ શિક્ષણ સો ટકા નફો કરતો વ્યવસાય છે.શિક્ષણની દરેકને જરૂર છે.જીવનમાં શિક્ષણનું ખૂબ મહત્વ છે.કોઈ એક વિચારકે લખ્યું છે ,‘ કે જો આપને આજનું શિક્ષણ મોઘું લાગે છે તો નિરક્ષરતા અપનાવી જુઓ. ’ એક વખતમાં વાંચવાથી ગમી જાય તેવી આ વાત છે.સૌને લાગે કે જમાના સાથે ચાલવા માટે આ ખૂબ જરૂરી છે.આવક વધી છે.બજાર વૈશ્વિક થયા છે.ચીન કે જાપાનના રમકડાં ભારતના ગામે ગામ છે.હવે તો ખર્ચ કરવો જ  પડે.ભણતર વગર કેમ ચાલે ? શિક્ષણમાં ભારત પછાત.અહીં મેકોલેનો પ્રભાવ.શિક્ષણમાં એક ધારી પ્રક્રિયા.યાદ રાખવાની અને ગોખવાની હરીફાઈ. માત્ર કારકુન તૈયાર કરવાની શિક્ષણ પ્રણાલી.એકધાર્યું અને એક સરખું શીખનાર અને શીખવનારનું માળખું.એકસરખો અભ્યાસક્રમ અને પાઠ્યક્રમ.અહીં શીખનાર અને શીખવનાર વચ્ચે ‘વ’ જાણે વધારાનો છે.આ વચ્ચેના ‘વ’ની સાચી ઓળખ થઇ.નવી શિક્ષણ નીતિથી તેની સાચી ઓળખ થવી શરું થઇ.યશપાલ સમિતિની ભલામણોથી ‘ભાર વગરનું  ભણતર’ અમલી બન્યું.ગુજરાતે એક દસકા પહેલાં શરૂઆત કરી.આખા દેશમાં ગુજરાતે ‘ભાર વગરનું  ભણતર’ ને પ્રથમ અમલી બનાવવાનું ગૌરવ પ્રાપ