દુઆ કબૂલ થઈ...

ઈરાન દેશની આ વાત છે. એક નાનું નગર.નગરમાં એક ફકીર.ઉંમર લગભગ એંસી વર્ષ.આજીવન નમાજી આ ફકીરને સન્માન આપે.નિયમિત અને કાયમી ખુદાની બંદગી કરનાર ફકીર ક્યારેય કોઈને માટે ખરાબ કર્યું ન હતું.આખા નગરમાં સૌ ફકીરને માન આપે.ફકીર સૌને ખુદના સંતાન માને.ફકીર બાબા દિવસની બધી જ નમાજ અદા કરે.ફકીર જ્યાં નમાજ અદા કરતાં તે જગ્યાએ પથ્થર પણ ગસાઈ ગયો હતો.એક જ જગ્યાએ નમાજ અદા કરતાં હોઈ અહી પથ્થરમાં ખાડો પડી ગયો હતો.

રમજાન મહિનો ચાલતો હતો.નમાજ અદા કરવા સૌ ભેગા થાય.ફકીર નમાજના સમય પહેલાં આવે. સફાઈ કરે અને સૌને આવકારે.રમજાનનો અંતિમ દિવસ હોઈ આજે આખું ગામ મસ્જીદમાં ભેગું થયું હતું. રમજાનની અંતિમ નમાજ અદા કરવા એકઠા થયા હતા.લોકો એકઠા થતા ગયા.સૌએ નમાજ અદા કરી.સૌ નમાજ અદા કરીને બહાર નીકળવામાં હતા.આકાશમાંથી અવાજ સંભળાયો.અલ્લાહે પોતાનો સંદેશ પહોંચાડવા આ સમય પસંદ કર્યો હતો.

પહેલાં તો સૌને એમ થયું કે આ કોઈ મોટા અવાજે બોલતું હશે.થોડી વાર પછી સૌને સમજાયું કે અલ્લાહનો સંદેશ સંભળાય છે.આકાશમાંથી અવાજ આવતો હતો.સૌ આતુર હતા.ઓચિંતો અવાજ આવ્યો હોઈ નગરના બીજા લોકો પણ સાંભળવા માટે તત્પર હતા.

સૌના કાન એક જ તરફ મંડાયા હતા.તેમાં કહેવામાં આવ્યું કે એ ફકીર ‘તે આખી જીંદગી ભલે નમાજ અદા કરી પરંતુ તારી એક પણ દુવા કબુલ થઇ નથી.આ સાંભળી સૌ દુ:ખી થઇ ગયા.કેટલાક લોકો આ સાંભળી રડતાં હતા.હા,ફકીર ખુશ હતો.સૌને નવાઈ લાગી.કોઈ એક માણસ મસ્જિદમાંથી નીકળતાં ફકીર પાસે ઊભો રહી ગયો.તે પાસે આવીને ફકીરને કહે: ‘બાબા,એક પણ દુઆ કબુલ થઇ નથી છતાં આપ કેમ આટલા ખુશ છો.ફકીર કહે: ‘ભલે મારી એક પણ દુઆ કબુલ નથી થઇ પરંતુ ખુદાને એ તો ખબર છે કે હું અહી વર્ષોથી નમાજ અદા કરું છું.બસ!મારે માટે એટલુ જ કાફી છે.’ફકીરનો આ જવાબ સાંભળી આસપાસના સૌ એકી ટશે તેમની સામે જોતા ઊભા રહી ગયા.