કૂતરાનું ઘર

એક કૂતરી હતી. કૂતરીને ચાર ગલૂડિયાં હતાં. રહેવા માટે તેની પાસે કશું ન હતું. શિયાળાન દિવસો હતા. ખૂબ ઠંડી પડવા માંડી. કૂતરી અને બચ્‍ચાં ઠંડીમાં ઠુંઠવાતાં હતાં. કૂતરીને થયું કે જો રહેવાની કોઈ સગવડ નહીં કરું તો ગલુડીયા મરી જશે. નજીકમાં જ એક કૂતરાની બખોલ હતી. કૂતરી કૂતરાને આજીજી કરીને બોલી, ‘ભાઈ, મારાં ગલૂડિયાં ટાઢમાં મરી જશે. બખોલમાં રહેવાય એવું હોય તો આ ગલુડિયાને રહેવા દો.’

કૂતરો ભલો હતો. તે કહે: ‘ આ ગલુડિયાને પણ લઈ આવ અને તું પણ આવી જા. હું બીજે જાઉં છું. થોડા દિવસ પછી આવીશ. ત્‍યાં સુધીમાં ટાઢ ઓછી થઈ જશે.’

કૂતરો ગયો. જોતજોતામાં થોડાં દિવસો વીતી ગયા. ટાઢ પણ ઓછી થઈ ગઈ. થોડા દિવસ પછી કૂતરો આવી ગયો.કૂતરો કૂતરી ને કહે: ‘હવે મારું ઘર ખાલી કરી આપ.’

કૂતરીને એ ઘર છોડવું નહોતું. એણે બહાનું કાઢીને કહ્યું, ‘મારાં ગલુડીયાં હજી નાનાં છે. એમને લઈને કઈ રીતે જાઉં? થોડા દિવસ હજી અમને રહેવા દો તો મહેરબાની.’

કૂતરો કહે, ‘ભલે, થોડા દિવસ રહો. પણ હવે પાછો આવું એટલે ઘર ખાલી કરી આપજે.’

કૂતરો ગયો. થોડો સમય વીતી ગયો. એક દિવસ કૂતરો પરત આવી ગયો કૂતરાને દૂરથી આવતો જોઈને કૂતરી બખોલમાંથી બહાર આવી ગઈ. કૂતરો કહે:, ‘હવે તો ગલુડીયા મોટાં થઈ ગયાં ને ?’

કૂતરી કહે: , ‘હા હવે બહુ મોટાં થઈ ગયાં છે. એ ચાર ને હું પાંચમી. ને તું છે એકલો. જરાપણ ડબડબ કરીશ તો જોવા જેવી થશે. માટે છાનોમાનો જતો રહે અહીંથી.’

કૂતરો સમજી ગયો કે કૂતરીની દાનત બગડી છે. એણે પોતાનું ઘર પચાવી લીધું છે. એ કંઈ બોલવા ગયો તો મોટામોટા ચાર ડાઘીયા કૂતરા બહાર આવી ગયા.ડાગીયા ઘૂરકવા હતા. કૂતરો નિરાશ થઈ અહીંથી ચાલતો થયો. ઘર છોડવાનું કૂતરાને બહુ દુઃખ થયું. પણ વધુ દુઃખ તો એને એ વાતનું થયું કે જે કૂતરી પર દયા કરી એ કૂતરીએ જ એનું ઘર આંચકી લીધું. પોતે એને મદદ કરી.તેણે ઘર પચાવી લીધું.

કૂતરો અહીંથી પસાર થઇ ગયો.થોડા દિવસો પસાર થયા.ચોમાસાના દિવસો હતા.વરસાદ આવી ગયો.કૂતરી રહેતી હતી તે બખોલમાં પાણીમાં ધોવાઈ ગઈ.કૂતરો આજે પણ એક ટેકરી ઉપર રહે છે.