સવારે આઠ થી સાંજે આઠ સુધી ચાલતી શાળા એટલે ગમતી નિશાળ. સમગ્ર દેશમાં આજે શિક્ષક દિન ઉજવવામાં આવી રહ્યો છે. સર્વપલ્લી રાધાકૃષ્ણન ની યાદમાં આ દિવસ ઉજવવામાં આવે છે. ત્યારે આજના દિન નિમિત્તે એવા શિક્ષકોની વાત કરવી છે જેમણે એક નવતર આયોજન કર્યું છે. બનાસકાંઠા જિલ્લાના મુખ્ય શહેર પાલનપુર ખાતે ગયા વર્ષે ગમતી નિશાળની સ્થાપના કરવામાં આવી. અહી બાળકો માટે કોઈ પુસ્તકો કે શાળાનો કોઈ નિયત ગણવેશ નથી. આવી અનોખી શાળા માટે એના સંચાલનમાં શિક્ષકો જ જોડાયેલ છે. કેવી છે આ શાળા . આ શાળાને વૈદિક પરંપરા મુજબ નિર્માણ કરવામાં આવી છે. વાંસ અને માટીના ચણતરથી શાળાનું બાંધકામ કરવામાં આવ્યું છે. શાળામાં આવનાર બાળકો વૈદિક પરંપરા થકી શૈક્ષણિક દિવસની શરૂઆત કરે છે. બેસવાની જગ્યા એ ગાયના છાણ થી લીપણ કરવામાં આવ્યું છે. રોજ સૂર્ય પૂજા અને મંત્રોચાર વડે દિવસની શરૂઆત થાય છે. પુસ્તક વગર બાળકો કેવી રીતે ભણે છે. શાળા હોય એટલે પુસ્તકો હોય. પરંતુ આ શાળામાં પુસ્તક વગર બાળકોને શીખવવામાં આવે છે. અહી બાળકોને શીખવવા માટે દૈનિક પત્રો અને અન્ય સામગ્રીનો ઉપયોગ કરવામાં આવે છે. બાળકો જીવાતા જીવનમાં કૌશલ્યો કેળવી શકે એ માટે ખાસ વ્યવસ્થા કરવામાં
નમસ્કાર મિત્રો, ૯૦.૪ F.M રેડિયો પર તમારા માટે એક નવી વાર્તા લઈને આવ્યો છું.વાર્તાનું નામ છે. નીલમનો ઝભ્ભો હવે તમને થશે કે આ નીલમનો ઝભ્ભો નીલમ છોકરો છે કે છોકરી છે.ઝભ્ભો તો ગમે તે પહેરે.પણ નીલમની વાર્તામાં નીલમ એ પુરુષ છે.ને શિક્ષક છે.અને એને સરસ મજાનો ઝભ્ભો તૈયાર કર્યો છે.તો વાત જાણે એમ બની બનાસકાંઠા જીલ્લાના કાંકરેજ તાલુકાની એક સરકારી શાળાના શિક્ષક આ નીલમભાઈ પટેલ.નીલમભાઇ કલાકાર જીવના હતા.નીલમભાઇ સારા ચિત્રકાર,નીલમભાઇ સારા વાર્તાકાર,અને નીલમભાઈ સારા શિક્ષક સતત બાળકો માટે કામ કરતા નીલમભાઈ. એક વખત એક સમસ્યા નીલમભાઈના સામે આવે છે.સમસ્યા એ હતી કે જુદાં જુદાં ધોરણના બાળકો ભણવા માટે જુદાં જુદાં વર્ગમાં બેસવાની વ્યસ્થા હતી.પણ સરકારી શાળામાં કોઈક વાર એવું બને કે એક શિક્ષકને એક કરતાં વધુ ધોરણ હોય.આ વખતે વર્ગખંડમાં બોર્ડ એક હોય તો કોને શું ભણાવું કયા બાળકો માટે લખવું ને કયા બાળકો માટે ના લખવું. હવે નીલમભાઈ તો નાના ધોરણના શિક્ષક પહેલું બીજું ધોરણ ભણાવે. આ પહેલાં બીજા ધોરણના બાળકોને બોર્ડ ઉપર લખાવતી વખતે બીજા ધોરણના બાળકો હેરાન ન થાય. એ માટે નીલમભાઈ એ એક સરસ મજાની પ્રવૃતિ આયોજન કર્યું.સૌપ્રથમ
મારા એક... નહીં મારો એક મિત્ર સંજય રાવલ. અમદાવાદનો ચાણક્ય. કારણ ચાણક્ય પ્રાથમિક શાળામાં ફરજ બજાવે. ફેઇસ બુકમાં હું એમનો ફોલો કરું છું. જ્યારે એ લખે, સરસ જ લખે. ઘણી વખત એવું થાય કે આ વિગત હું મારા બ્લોગમાં લખું. થાય એવું કે બેઠું લખવું મને ન ગમે. કારણ બ્લોગ મારો છે. આ વખતે સંજય રાવલે એવું લખ્યું કે મને સીધું જ અહીં મૂકવાનું મન થયું. આ કારણે સંજયભાઈ ને મેસેજ કર્યો. એમણે મને લખવા સૂચના આપી. એમની વિગત અહીં હું આપને માટે લખું છું. હવે સંજયભાઈ રાવલની વાત... એક દિવસની વાત છે. સંજય રાવલને કોર્ટમાં જવાનું થયું. બીજા એક જિલ્લામાં જવાનું થયું. જીલ્લો દૂરનો હતો. આ જિલ્લાની સેશન્સ કોર્ટમાં મારે હજાર રહેવાનું થયું. એમની શાળાના ભૂતપૂર્વ વિદ્યાર્થી માટે ત્યાં જવાનું હતું. એના જન્મતારીખના પુરાવા તરીકે વય પત્રક લઈ હાજર રહેવાનું થયું. કોર્ટ અને વિદ્યાર્થીના નામનો ઉલ્લેખ કેટલાક કારણોસર એમણે કર્યો નથી. આતો માસ્તર. સમય સર પહોંચી ગયા. તે કોર્ટની અંદર પ્રવેશ્યા. ન્યાયાધીશ સાહેબની સામે જઈ ઊભો રહ્યા. એમને જોઈ ન્યાયાધીશે પૂછ્યું, "તમે?" મેં કહ્યું, "નમસ્તે સર, હું શાળાનો પ્રિન્સિપાલ છું. આજે અહી
Comments